Zawsze zaskakuje mnie, z jaką werwą i niekłamanym poczuciem misji wiele osób broni swojego „prawa” do klapsa. „Bo inaczej dziecko niczego się nie nauczy”, „bo czasem nie ma wyboru”, „bo to nie bicie przecież, a tylko klaps”, i koronne, mające uciąć ostatecznie dyskusję: „bo mnie też rodzice bili od czasu do czasu i jestem dobrym człowiekiem”.