Jesteśmy coraz bardziej świadomi korzyści wynikających z dbania zarówno o własne ciało, jak i psychikę. Pacjentami gabinetu psychologa czy psychoterapeuty stają się obecnie osoby nie tylko w poważnych kryzysach emocjonalnych, ale także chcące poprawić jakość swoich relacji z innymi, samopoczucie, czy funkcjonowanie zawodowe. Pacjenci i pacjentki coraz bardziej świadomie dokonują wyboru specjalisty, kierując się nie tylko zakresem jego kompetencji (psycholog, psychoterapeuta, psychiatra), lecz także paradygmatem (nurtem), w jakim pracuje dany specjalista.
Jedną z coraz popularniejszych szkół psychoterapeutycznych staje się nurt behawioralno-poznawczy. Tym, co wyróżnia go pośród innych szkół jest: traktowanie pacjenta jako równoważnego eksperta; otwartość i transparentność tak diagnozy, jak i przebiegu pracy; całościowe ujęcie problemu, z jakim się zgłasza się pacjent poprzez zwracanie uwagi zarówno na psychikę, jak i na ciało oraz stosowanie skutecznych – potwierdzonych naukowo metod leczenia.
Pacjent ekspertem samego siebie
Do przeszłości odchodzi wyobrażenie terapii jako procesu odbywającego się na kozetce pod kierunkiem skrytego u wezgłowia wszechwiedzącego analityka, posiadającego jedyny słuszny klucz do interpretacji podświadomych, mrocznych impulsów i konfliktów niczego nieświadomego pacjenta. W terapii behawioralno-poznawczej relacja między pacjentem, a psychoterapeutą jest symetryczna. Co to oznacza? Psychoterapeuta dysponuje narzędziami, które mogą poprawić funkcjonowanie pacjenta, ale to pacjent jest ekspertem od samego siebie – swoich myśli i doświadczeń. Psychoterapia behawioralno-poznawcza przypomina więc spotkanie dwóch badaczy pochylających się nad problemem i wspólnie szukających dla niego najlepszego rozwiązania. Głos każdego z nich jest tak samo ważny i w równym stopniu brany pod uwagę. Terapia behawioralno-poznawcza jest ponadto procesem szytym na miarę, a metody pracy dobierane są do konkretnej osoby – nawet jeśli prezentuje ona podobne trudności jak inny pacjent.
Otwartość i transparentność diagnozy, terapii, metod
Podczas terapii pacjent jest informowany na temat hipotez diagnostycznych psychoterapeuty, zapoznaje się z mechanizmem powstawania swoich trudności, czynnikami, które je podtrzymują oraz sam formułuje cele terapii. Nie jest tak, że latami spotyka się z terapeutą, nie wiedząc zasadniczo, co mu dolega, jaką ma diagnozę, lub też do czego w zasadzie zmierza terapia. Nie jest tak, że podczas spotkań ma wrażenie, że odbywa się jakaś pradawna magia, a on podlega niejasnym i tajemnym oddziaływaniom leczniczym. Pacjent otrzymuje wsparcie, pomoc, empatię i zrozumienie od psychoterapeuty, a do tego cały zestaw narzędzi, by poradzić sobie z problemem nie tylko podczas terapii, ale także po jej zakończeniu. Psychoterapia zmierza więc stopniowo ku coraz większej autonomii i samodzielności pacjenta.
Całościowe ujęcie pacjenta
W terapii behawioralno–poznawczej wywiad diagnostyczny obejmuje nie tylko aktualny problem, historię życia, czy sposób interpretacji rzeczywistości przez pacjenta, lecz także jego stan fizyczny. Terapeuta nie ignoruje możliwego wpływu ciała na samopoczucie pacjenta, przeciwnie uważnie je analizuje i w razie potrzeby kieruje do innych specjalistów (neurolog, endokrynolog, lekarz rodzinny). Nadczynność, czy niedoczynność tarczycy, cukrzyca, zaburzenia neurologiczne, urazy głowy – to tylko kilka z chorób i zaburzeń bardzo mocno wpływających na stan psychiczny. Niekiedy opieka nad podłożem fizycznym problemu usuwa, a przynajmniej zmniejsza, obawy psychologiczne, co oszczędza pacjentowi lat terapii oraz frustracji z powodu braku jej efektów.
Metody potwierdzone naukowo
Metody pracy w terapii behawioralno-poznawczej są efektem rzetelnej pracy kliniczno-naukowej całej rzeszy badaczy i badaczek – podczas, której są badane, modyfikowane, jak też weryfikowana jest ich skuteczność. Po zakończeniu terapii behawioralno–poznawczej istnieje możliwość spotkania po kilku miesiącach/latach – aby wspólnie ocenić trwałość uzyskanej poprawy. I pacjent i terapeuta mają więc jasną informację zwrotną o skuteczności swojej pracy i stosowanego podejścia.
Psychoterapia behawioralno-poznawcza jest metodą metoda głęboko humanistyczną, rzetelną i skuteczną. Pacjent od początku traktowany jest jak równorzędny partner, diagnozowany całościowo (ciało oraz psychika), informowany o przebiegu i stosowanych oddziaływaniach, za pomocą zrozumiałych metod, które nieustannie są badane naukowo i posiadają zweryfikowaną badawczo efektywność.
Skomentuj